این مفهوم (رابطه بین بازده مورد انتظار و ریسک) را تئوری مدرن سبد سهام (MPT) بیان می کند. رابطه بین بازده مورد انتظار و ریسک یک رابطه مثبت است، هر چقدر بازده مورد انتظار بالاتری مدنظر باشد، ریسک آن نیز بیشتر خواهد بود این نتیجه از مشاهدات عملی حاصل شده است. یک نقطه پایه مخصوصا برای ارزیابی عملکرد وجود دارد، این نقطه مبنائی، نرخ بازده بدون ریسک است . البته عده‌ای منکر وجود چنین نرخ بازده‌ای می شوند. شکل ۱ رابطه بین بازده مورد انتظار و ریسک را نشان می دهد بنابراین فرضیه تئوری اینست که سرمایه گذار، سبد سهام خود را بر اساس دو استاندارد بازده مورد انتظار و انحراف استاندارد بازده انتخاب می کند.

بازده دارایی (ROA) به عنوان نسبت سود خالص بعد از مالیات به مجموع دارائیهای اندازه‏گیری ‏شده،‌ تعریف می‏گردد. در مقابل بازده سرمایه‏گذاری (ROI) به عنوان نسبت سود خالص پس از کسر مالیات بر مجموع بدهیهای بلندمدت، حقوق اقلیت، سهام ممتاز و سهام عادی درنظر گرفته می‏شود. البته این دو اصطلاح در برخی موارد به عنوان یک مفهوم بکار می‏روند.

نرخ بازده دارایی، رابطه بین حجم دارائیهای شرکت و سود را تعیین می‏کند. اگر یک شرکتی بر سرمایه‏گذاریهای خود بیفزاید (البته برحسب کل دارائیها) ولی نتواند به تناسب، مقدار سود پس از کسر مالیات خود را افزایش دهد، نرخ بازده کاهش می‏یابد. بنابراین افزایش حجم سرمایه‏گذاری شرکت، به خودی خود باعث بهبود وضع مالی سهامداران نمی‏شود.